Msze św.

- w niedziele: 7.00, 8.30, 10.30, 12.00, 17.00, 18.30 (VII-VIII dod. 20.00),

- w dni powszednie: 7.00, 17.00

Transmisje:

- RÓŻENIEC - NOWENNA POMPEJAŃSKA - codzienne 20:00

- Msza św. w niedzielę o 10:30

Msze św.:

w niedziele: 7.00, 8.30, 10.00, 11.30, 13.00, 17.00, 19.00 (VII-VIII dod. 16.00, 20.00) - Transmisja 10:00 i 19:00

w dni powszednie: 7.00, 8.00, 17.00, 19.00 - Transmisja 17:00

Historia

W czasie studiów doktoranckich w Krakowie ks. Radek wraz z grupą studentów modlił się za przychodzących do niego ludzi. Po pewnym czasie pojawiło się w ich sercach pragnienie stworzenia miejsca, do którego każdy będzie mógł przyjechać, aby odpocząć przy Jezusie, nie troszcząc się o pieniądze. Miejsce, w którym jedynym Gospodarzem będzie Jezus Chrystus. Dom otwarty zawsze na każdego człowieka.

Życie w tym domu miało toczyć się w zupełnym oddaniu Opatrzności Bożej. Ci młodzi ludzie doświadczyli już potęgi zupełnego zdania się na Opatrzność biorąc udział w powołanej do życia przez ks. Radka Ewangelizacji Nadmorskiej. Bóg w swoim Słowie i licznych znakach potwierdzał, że chce takiego domu – Domu Miłosierdzia. Ks. Radek wraz z Iloną (obecnie – wiceprezesem Stowarzyszenia) udali się do prawnika, który poradził założyć stowarzyszenie. Szybko znalazło się kilkanaście osób – przyjaciół założycieli, którzy zostali członkami Stowarzyszenia Dom Miłosierdzia. Są to ludzie wierzący, chcący pełnić wolę Bożą.

Oficjalnie Stowarzyszenie zostało powołane do życia 12 października 2010 roku, we wspomnienie bł. Jana Beyzyma, jezuity posługującego wśród trędowatych.

Idea domu

Stworzyliśmy miejsce nieistniejące jeszcze ani w Koszalinie, ani na terenie diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, w którym osoby znajdujące się w przeróżnych potrzebach zostają objęte długotrwałym i kompleksowym wsparciem. Bierzemy odpowiedzialność za człowieka i pomagamy mu wyjść na prostą. Nie chodzi o to, żeby tylko dać mu chleb – nakarmić i zostawić samemu sobie, ale dowiedzieć się jak można mu mądrze pomóc odnaleźć się na nowo w społeczeństwie. Alkoholika zawozimy na odwyk, byłemu więźniowi pomagamy znaleźć pracę i nawiązać kontakt z rodziną, człowiekowi z depresją udzielamy wsparcia i go wysłuchujemy. Naszą misją bowiem jest zajmowanie się zarówno osobami żyjącymi w ubóstwie, jak i zmagającymi się na co dzień z biedą ukrytą. Nad pomocą w wyjściu z trudności i znalezieniu ich przyczyn współpracuje sztab fachowców: pracownicy socjalni, prawnik, doradcy zawodowi, a także psychologowie i terapeuci. Nie chcemy spełniać roli specjalistycznych ośrodków. Chcemy zapewnić ciągłe, kilkuletnie oparcie człowiekowi, który takiego oparcia potrzebuje. A wszystko to dokonuje się przy największym lekarzu – Jezusie.

Stowarzyszenie tworzą ludzie wierzący – zaangażowani katolicy, którzy są świadkami, że największą i najbardziej skuteczną pomoc człowiekowi daje Jezus. Dlatego też oprócz kompleksowej i kompetentnej pomocy ludzkiej, proponujemy pomoc duchową – Mszę Świętą, adorację Najświętszego Sakramentu, spowiedź, spotkanie z księdzem, modlitwę wstawienniczą, modlitwę uwolnienia, rekolekcje. Dom Miłosierdzia jest domem otwartym na Nową Ewangelizację i głoszenie Słowa Bożego. Jest on miejscem modlitwy, adoracji Najświętszego Sakramentu oraz formują się w nim wolontariusze, gdyż poza niezbędnym, fachowym personelem w znacznej mierze na ich pracy opierała się prowadzenie Domu.

W Domu Miłosierdzia mieszka dwóch kapłanów z ekipą kilku osób posługujących ludziom w potrzebie po to, by mógł być on otwarty dzień i noc, dla każdego potrzebującego, począwszy od alkoholika po człowieka w depresji. W domu znajduje się kaplica i jadłodajnia dla potrzebujących. Nawiązaliśmy współpracę z Caritas Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej, Urzędem Marszałkowskim, Urzędem Miasta, Powiatowym Biurem Pracy, Kurią Biskupią a także z Domem Samotnej Matki i Centrum Kryzysowym.

Patrz http://dommilosierdzia.pl/

Msze św.:

- w niedziele: 7.00, 8.30, 10.00, 11.30, 13.00, 18.00

- w dni powszednie: 6.30, 8.00, 12.00, 18.00 

Msze św.:

- w niedziele: 7.00, 8.30, 10.00, 11.30, 13.00, 17.00, 19.00

- w dni powszednie: 6.30, 7.30, 18.00

(Rdz 2, 18-25)
Pan Bóg rzekł: "Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc" Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta ziemne i wszelkie ptaki powietrzne, Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jaką on da im nazwę. Każde jednak zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę "istota żywa". I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom powietrznym i wszelkiemu zwierzęciu polnemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny. Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział: "Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała. Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta" Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem Chociaż mężczyzna i jego żona byli nadzy, nie odczuwali nawzajem wstydu.

(Ps 128(127), 1b-2. 3. 4-5)
REFREN: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu

Szczęśliwy człowiek, który się boi Pana
i chodzi jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich,
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.

Małżonka twoja jak płodny szczep winny
w zaciszu twojego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki
dokoła twego stołu.

Tak będzie błogosławiony człowiek,
który się boi Pana.
Niech cię z Syjonu Pan błogosławi
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem
przez wszystkie dni twego życia.

Aklamacja (Mt 11,25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

(Mk 7,24-30)
Jezus udał się w okolice Tyru i Sydonu. Wstąpił do pewnego domu i chciał, żeby nikt o tym nie wiedział, lecz nie mógł pozostać w ukryciu. Wnet bowiem usłyszała o Nim kobieta, której córeczka była opętana przez ducha nieczystego. Przyszła, upadła Mu do nóg, a była to poganka, Syrofenicjanka rodem, i prosiła Go, żeby złego ducha wyrzucił z jej córki. Odrzekł jej: „Pozwól wpierw nasycić się dzieciom; bo niedobrze jest wziąć chleb dzieciom i rzucić psom”. Ona Mu odparła: „Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci”. On jej rzekł: „Przez wzgląd na te słowa idź, zły duch opuścił twoją córkę”. Gdy wróciła do domu, zastała dziecko leżące na łóżku, a zły duch wyszedł.

(Rdz 1, 1-19)
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami. Wtedy Bóg rzekł: "Niechaj się stanie światłość!" I stała się światłość. Bóg, widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy. A potem Bóg rzekł: "Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj oddzieli ono jedne wody od drugich!" Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak się stało, Bóg nazwał to sklepienie niebem. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień drugi. A potem Bóg rzekł: "Niechaj zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce i niech się ukaże powierzchnia sucha!" A gdy tak się stało, Bóg nazwał tę suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem. Bóg, widząc, że były dobre, rzekł: "Niechaj ziemia wyda rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona". I tak się stało. Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich gatunków. A Bóg widział, że były dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień trzeci. A potem Bóg rzekł: "Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią". I tak się stało. Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg, że były dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień czwarty.

(Ps 104 (103), 1-2a. 5-6. 10 i 12. 24 i 35c)
REFREN: Radością Pana dzieła, które stworzył

Błogosław, duszo moja, Pana,
Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
Odziany w majestat i piękno,
światłem okryty jak płaszczem.

Umocniłeś fundamenty ziemi,
nie zachwieje się na wieki wieków.
Jak szatą okryłeś ją Wielką Głębią,
ponad górami stanęły wody.

Ty zdroje kierujesz do strumieni,
które pośród gór się sączą.
Nad nimi mieszka ptactwo niebieskie
i śpiewa pośród gałęzi.

Jak liczne są dzieła Twoje, Panie!
Ty wszystko mądrze uczyniłeś,
ziemia jest pełna Twoich stworzeń.
Błogosław, duszo moja, Pana.

Aklamacja (Mt 4, 23)
Jezus głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

(Mk 6, 53-56)
Gdy Jezus i uczniowie Jego się przeprawili, przypłynęli do ziemi Genezaret i przybili do brzegu. Skoro wysiedli z łodzi, zaraz Go rozpoznano. Ludzie biegali po całej owej okolicy i zaczęli znosić na noszach chorych tam, gdzie jak słyszeli, przebywa. I gdziekolwiek wchodził do wsi, do miast czy osad, kładli chorych na otwartych miejscach i prosili Go, żeby ci choć frędzli u Jego płaszcza mogli dotknąć. A wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie.

(Iz 58, 7-10)
Tak mówi Pan: "Dziel swój chleb z głodnym, do domu wprowadź biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziej i nie odwracaj się od współziomków. Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą. Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On rzeknie: „Oto jestem!” Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie, jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz duszę przygnębioną, wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach, a twoja ciemność stanie się południem".

(Ps 112 (111), 4-5. 6-7. 8a i 9)
REFREN: Wschodzi w ciemnościach jak światło dla prawych

On wschodzi w ciemnościach jak światło dla prawych,
łagodny, miłosierny i sprawiedliwy.
Dobrze się wiedzie człowiekowi, który z litości pożycza
i swoimi sprawami zarządza uczciwie.

Sprawiedliwy nigdy się nie zachwieje
i pozostanie w wiecznej pamięci.
Nie przelęknie się złej nowiny,
jego mocne serce zaufało Panu.

Jego wierne serce lękać się nie będzie.
Rozdaje i obdarza ubogich,
jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze,
wywyższona z chwałą będzie jego potęga.

(1 Kor 2, 1-5)
Bracia, przyszedłszy do was, nie przybyłem, aby błyszcząc słowem i mądrością, głosić wam świadectwo Boże. Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego. I stanąłem przed wami w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem. A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej.

Aklamacja (J 8, 12)
Ja jestem światłością świata, kto idzie za Mną, będzie miał światło życia.

(Mt 5, 13-16)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy i nie umieszcza pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu. Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie".